panik

sanki gözlerimi toplu iğnelerle tutuşturdum uyumamak için,

nasıl olsa saklanamayacağımız yerlere öylece sürükleniyoruz,
-hakkaten sen nasıl geldin buraya

sanki daha önce hiç denememiş gibi hissediyorum artık,
dışarıya çıkan yolu bulmaya çalışmak gibi,
bu his nefesleri kesermiş,
rüyaları öldürürmüş karşılığında...

bir duvarın diğer yanından konuşmak gibiymiş,
düşündüğüm gibi ardında sen bile varmışsın,
sanırım bir yolunu bulmuşum,
kararsızlığımda neler olduğunu anlayabilmek için
ve bu diyarda ufak bir yolculuğa çıkmışım,
ta ki öylece yapayalnız kalana kadar,
adını bile koyamadığımız, ne hayretler içinde bile göremediğimiz
o duvarların ardındaymış aslında cevap,
kırılabilirmiş göremediklerimiz bile...

-öylece uzanıp, ölmeyi bekleyemem
bunu anlamak hayat boyu sürüyormuş,
bize ihtiyacı olduğu öylece belli olsa bile,
duyabilmesi için, sizden fazlası gerekmiş...

sanki gözlerimi toplu iğnelerle tutuşturdum uyumamak için,
sırf o duvarın ardındaki gizemi çözmek için...

-cidden, hala burda mısın sen...

can.